Պետք չի բոլորին մի ընդհանուր котел լցնել

Վերջին ժամանակներում ընկերներիցս մի քանիսի կողմից լսել եմ հետևյալ միտքը, որ դե սաղս էլ նստած լայվով հետևել ենք, թե ինչպես ա Արցախը հայաթափվում: Մեծ հաշվով, տենց էլ կա, բայց պետք չի բոլորին մի ընդհանուր котел լցնել և հավասարության նշան դնել սովորական մարդկանց և մեծ ռեսուրսների տիրապետող քաղաքական այրերի միջև: Սովորական մարդիկ իրավիճակի վրա ազդելու որևէ ռեսուրս չեն ունեցել: Նրանցից շատերն արել են իրենց հնարավորությունների մաքսիմումը տրոյական ձիուն իշխանությունից հեռացնելու համար, պայքարել են իրենց հասանելի բոլոր մեթոդներով: Ավելին անել նրանք չէին կարող: Այլ հարց է քաղաքական ուժերի ղեկավարների, ավելի մեծ ռեսուրսների տիրապետող գործիչների դեպքում: Մարդկանց ակնկալիքներն իրենցից հաստատ այն չէին, որ իրենք լայվով պետք է հետևեն Արցախի հայաթափմանը: Պետք չի «սաղս» ասելով հավասարության նշան դնել, որովհետև կային մարդիկ, որոնք չէին կարող ոչինչ անել լայվով հետևելուց բացի, և կային մարդիկ, որոնք կարող էին: Հենց այնպես չի, որ այս գրառումը ես հենց այսօր եմ անում, բոլորդ էլ հասկանում եք դա:

Արամ Աբաջյան

Մեկնաբանություններ